( مسئله 1517) بعد از مرگ انسان، مى توان براى نماز و عبادتهاى ديگر او كه در زمان حيات به جا نياورده، ديگرى را اجير كرد، يعنى به كسى مزد دهند كه آنها را به جا آورد، و اگر كسى بدون مزد هم آنها را انجام دهد، صحيح است.

( مسئله 1518) انسان مى تواند براى بعضى از كارهاى مستحبّى، مثل زيارت قبر پيامبر و امامان (عليهم السلام) ، از طرف زندگان اجير شود، و نيز مى تواند كار مستحبّى را انجام دهد و ثواب آن را براى مردگان يا زندگان هديه نمايد.

( مسئله 1519) كسى كه براى نماز قضاى ميّت اجير شده، بايد يا مجتهد باشد يا مسائل نماز را كه احتمال ابتلا به آن داده مى شود، از روى تقليدِ صحيح بداند.

( مسئله 1520) اجير بايد موقع نيّت، ميّت را معيّن نمايد و لازم نيست اسم او را بداند. پس اگر نيّت كند از طرف كسى نماز مى خوانم كه براى او اجير شده ام، كافى است.

( مسئله 1521) اجير بايد عبادت را براى ميّت به جا آورد و نيّت كند عبادتهاى او را قضا نمايد و اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى او هديه كند، كافى نيست.

( مسئله 1522) بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند كه نماز را به صورت صحيح مى خواند.

( مسئله 1523) كسى كه ديگرى را براى نمازهاى ميّت اجير كرده، اگر بفهمد كه عمل را به جا نياورده، يا باطل انجام داده، بايد دوباره اجير بگيرد.

( مسئله 1524) هرگاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه، اگرچه بگويد انجام داده ام، بايد دوباره اجير بگيرد، ولى اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، گرفتن اجير لازم نيست.

( مسئله 1525) كسى را كه عذرى دارد و مثلا نشسته نماز مى خواند، نمى توان براى نمازهاى ميّت اجير كرد، بلكه بنا بر احتياط واجب بايد كسى را هم كه با تيمّم يا جبيره نماز مى خواند، اجير نكنند.

( مسئله 1526) مرد براى زنْ و زن براى مردْ مى تواند اجير شود، و در بلند خواندن و آهسته خواندن نماز بايد به تكليف خود عمل نمايد.

( مسئله 1527) لازم نيست قضاى نمازهاى ميّت به ترتيب خوانده شود، اگرچه بدانند كه ميّت ترتيب نمازهاى خود را مى دانسته است.

( مسئله 1528) اگر با اجير شرط كنند كه عمل را به طور مخصوصى انجام دهد، بايد همان طور به جا آورد، و اگر با او شرط نكنند، بايد در آن عمل به تكليف خود رفتار نمايد; و احتياط مستحب آن است كه از وظيفه خودش و ميّت، هر كدام كه به احتياط نزديك تر است به آن عمل كند، مثلا اگر وظيفه ميّت گفتن سه مرتبه تسبيحات اربعه بوده و تكليف او يك مرتبه است، سه مرتبه بگويد.

( مسئله 1529) اگر با اجير شرط نكنند كه نماز را با چه مقدار از مستحبّات آن بخواند، بايد مقدارى از مستحبّات نماز را كه معمول است به جا آورد.

( مسئله 1530) اگر ميّت ترتيب نمازهايى را كه قضا شده مى دانسته و انسان بخواهد براى آن نمازها چند نفر را اجير بگيرد، لازم نيست براى هر كدام از آنها وقتى را معيّن نمايد.

( مسئله 1531) اگر كسى اجير شود كه مثلا در مدت يك سال نمازهاى ميّت را بخواند و پيش از تمام شدن سال بميرد، بايد براى نمازهايى كه مى دانند به جا نياورده ديگرى را اجير نمايند، بلكه براى نمازهايى هم كه احتمال مى دهند به جا نياورده، بايد بنا بر احتياط واجب اجير بگيرند.

( مسئله 1532) كسى را كه براى نمازهاى ميّت اجير كرده اند، اگر پيش از تمام كردن نمازها بميرد و اجرت همه آنها را گرفته باشد، چنانچه شرط كرده باشند كه تمام نمازها را خودش بخواند، بايد اجرت مقدارى را كه نخوانده از مال او به ولىّ ميّت بدهند، مثلا اگر نصف آنها را نخوانده، بايد نصف پولى را كه گرفته از مال او به ولىّ ميّت بدهند، و اگر شرط نكرده باشند، بايد ورثه اش از مال او اجير بگيرند، امّا اگر مال نداشته باشد بر ورثه او چيزى واجب نيست.

( مسئله 1533) اگر اجير پيش از تمام كردن نمازهاى ميّت بميرد و خودش هم نماز قضا داشته باشد، بايد از مال او براى نمازهايى كه اجير بوده ديگرى را اجير نمايند و اگر چيزى زياد آمد، در صورتى كه وصيّت كرده باشد و ورثه اجازه بدهند براى تمام نمازهاى او اجير بگيرند و اگر اجازه ندهند، يك سوم آن را به مصرف نماز خودش برسانند.

منبع : رساله توضیح المسائل [منبع الکترونیکی]

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: